Hatırlar mısınız araba kullanmayı nasıl öğrendiğinizi?

Bir kurs buldunuz ya da babanızdan öğrendiniz. Büyük bir istekle başladınız. Herşey yolunda giderken üst üste hatalar yaptınız ve bir türlü beklediğiniz sonuçları alamadınız. “Olmuyor, yapamıyorum, bu iş bana göre değil” deyip bıraktınız. Ancak zamanla yapabildiğinizi gördünüz. Sonunda “ne kadar kolaymış” dediniz belki de.

Eğer öyleyse yalnız değilsiniz, öğrenme sürecindeki herkesin karşılaştığı bir durum bu.

4 farklı aşamadan oluşan öğrenme süreçlerinde, iki yerde önünüze sınırlar çıkar.

İlki bilinç sınırı, ulaşmak istediğiniz #hedef o kadar büyür ki gözünüzde ”ben yapamam’ der ve devam etmezsiniz.

Diğeri ise, becerinin geliştirildiği aşamada ortaya çıkan yetenek sınırı. Daha fazla pratik yaptığınız halde sonuçlar hala istediğiniz gibi değilse “Ben beceremiyorum, yapamıyorum ya da öğrenemiyorum” der ve bırakırsınız.

Eğer bu sınırlarda pes ederseniz, başarıyı hak ederken başarısızlığa razı olmuş olursunuz.

Halbuki bu sınırların farkında olmak ve #öğrenme sürecine devam etmek beraberinde başarıyı da getirecektir.

Hep hatırlanması gereken hedefe giden yolun basamaklardan oluştuğu ve attığınız her adımın sizi bu hedefe biraz daha yaklaştırdığı.

Yarım bıraktıklarınıza bu gözle bakmaya ne dersiniz?