Kimi baktığında yokluk kimi de bolluk görmüyor mu?

Vaktiyle çok büyük bir ayakkabı fabrikası sahibi işini büyütmeye ve yeni pazarlara ulaşmaya karar vermiş ve iki uzmanını piyasa araştırması için Asya’nın farklı bölgelerine göndermiş.

İlki haftalarca süren deniz yolculuğu sonrasında hedefe ulaşmış ve araştırmalara başlamış. Görmüş ki yerel halktan kimse ayakkabı giymiyor üstelik daha önce böyle bir şeyi kimse duymamış. Patronuna hızlıca bir mesaj iletmiş.

🦶“Burada kimse ayakkabı giymiyor, üstelik bundan haberleri bile yok. Burada bir çift ayakkabı bile satamayız. Ben hemen dönüyorum.”

👀Diğer uzman da denizde süren birkaç haftalık yolculuk sonrası kıtanın başka bir bölgesine ulaşmış ve araştırmalara başlamış.

Gördüklerine inanamamış. Bir kişi bile ayakkabı giymiyor üstüne üstlük daha önce birşeyi hiç duymamışlar.

💡Heyecanla patronuna bir mesaj iletmiş: “Burada kimse ayakkabı giymiyor, üstelik ayakkabı hakkında hiçbir şey bilmiyorlar. Burada potansiyel inanılmaz, dev bir pazar. Yılda milyonlarca çift ayakkabı satabiliriz. Ben temaslara başlıyorum.”

Şu an yaşanan olumsuzluklar siz üniversite öğrencilerinde yokluk algısına ya da endişeye neden olabilir.

Sizce bakış açınızı değiştirip ‘bu yeni sürece NASIL uyum sağlayabilirim?’i daha fazla düşünmek bir çözüm olabilir mi?